زمان انتشار :18:34.....نویسنده ی مطلب :مینا (معاون)
تجربه‌ای که شاید دیگر تکرار نشود. با این حال مرد آرژانتینی جانشین کسی شده که به مراتب از او با تجربه‌تر و پخته‌تر است اما برای موفقیت در جمع کاتالان‌ها آیا تجربه بیشتر به کار می‌آید؟
پس از یک دهه بارسا روی به استفاده از مربیان باتجربه و صاحب‌سبک آورده است و این بار عنان کار را به دست جوان‌ها نسپرده. فرانک ریکارد در چهل سالگی روی نیمکت آبی اناری‌ها نشست در حالی که تنها سه، چهار سالی به جرگه مربیان پیوسته بود. پس از او نیز گواردیولا در حالی هدایت کاتالان‌ها را بر عهده گرفت که تنها ۳۷سال داشت. این اولین تجربه مربیگری پپ بود در حالی که فقط یک فصل در تیم B کار کرده بود. با جدایی گواردیولا و پس از دوران درخشان حضور او سران بارسا خیلی برای جانشینش خود را به دردسر نیانداختند و دستیار وی را به عنوان سرمربی جدید برگزیدند.
ابتدا این‌طور به نظر می‌رسید که بارسا با انتخاب تیتوی ۴۴ساله ریسک بزرگی را انجام داده است اما نحوه بازی آبی اناری‌ها و تفکر غالب بر تیم تغییر قابل ذکری نداشت. تیم تیتو رکورد امتیازگیری در لیگا را برای بارسا شکست و این تیم را با مجموع امتیازات سه رقمی و اختلاف خیره‌کننده ۱۵امتیازی با رقیب همیشگی به قهرمانی رساند. اما تیتوی جوان و تازه‌کار به سرطان مبتلا شد. بارسا در حساس‌ترین روزهای فصل از داشتن او محروم گشت و نتایج ناامیدکننده آن‌ها در لیگ قهرمانان اروپا کاری کرد که بیماری‌اش بهانه‌ای به دست سران بارسلونا دهد تا فرصت حضور برای او در تیم کاتالانی کوتاه شود. هرچند به نظر می‌رسید هدف تصمیم‌گیرندگان در یک دهه اخیر استفاده از عنصر انگیزه و ناشناختگی مربیان این تیم باشد چرا که سبک بازی و تیکی‌تاکای بارسا به اندازه کافی بر همه هویدا بود.
تنها شباهتی که مارتینو با سه نفر قبلی دارد نیز همین مساله است، تازگی و ناشناخته بودن. او به‌رغم این‌که در دهه پنجم زندگی به نیمکت بارسا رسیده اما اولین تجربه اروپایی‌اش را در بارسلونا خواهد گذراند و هنوز خیلی‌ها با سبک کاری او و تفکرات ذهنی‌اش آشنایی ندارند. همان نکته‌ای که باعث شده او را به هندوانه در بسته تشبیه کنند. او یک آرژانتینی است و شاید نزدیک به مکتب بیلسا، شاید هم در بارسا از سسار منوتی پیروی کند، کسی که مانند مارتینو تجربه حضور در نیوولدز اولدبویز آرژانتین را نیز در کارنامه داشت و پس از آن به بارسا پیوست. درباره تاتا خیلی‌ها معتقدند او صاحب سبک و ابداع‌کننده است پس حتماً فلسفه کاری خود را دارد اما این برای هر تیمی یک فرصت باشد برای بارسلونا می‌تواند به یک تهدید بدل شود چرا که ممکن است در بین فلسفه مارتینو با فلسفه بازی بارسا تداخل ایجاد شود و آن وقت تیمی که یک دهه ریتم یکنواخت و خاص خود را پیاده می‌کرد باید با این کنار بیاید.
نکته قابل ذکر و مهم این است که به هیچ عنوان نمی‌توان از تیتو به عنوان فردی یاد کرد که دارای ایده خاصی در مربیگری بوده است و این کاملاً در تضاد با جانشین اوست و بارسا شاید به همین دلیل با موفق‌ترین سرمربی تاریخ تیم ملی پاراگوئه به مشکل بخورد. مربی خوش‌فکری که جام جهانی ۲۰۱۰برای اولین بار به جمع هشت تیم بر‌تر راه یافت و در آنجا نیز مقابل قهرمان جام با یک گل مغلوب شد، در حالی که فرصت برتری بر ماتادور‌ها را نیز داشت. علاوه بر این عملکرد درخشان در جام جهانی، تیمی که جراردو مارتینو آماده کرده بود (البته با چاشنی شانس) در کوپا آمه‌ریکای ۲۰۱۱در میان ناباوری همگان و در حضور آرژانتین میزبان و برزیل به فینال راه یافت و فقط آنجا بود که از پس اروگوئه بر نیامد تا به عنوان دومی بسنده کند.
با انتخاب تاتا بجای تیتو در بارسای ۲۰۱۳-۱۴ هیچ چیزی قابل پیش بینی نیست. ورود یک مربی صاحب‌سبک، فیلسوف و باتجربه به‌جای تیتوی جوان، باانگیزه و آرام یک چرخش ۱۸۰درجه‌ای به نظر می‌رسد که نمی‌تواند بی‌ارتباط با شکست ۷-۰مقابل بایرن در فصل گذشته باشد! بارسا نیاز به خونی جدید دارد تا با وجود زوج مسی- نیمار در رگ‌های این تیم جریان پیدا کند.
نظرات شما عزیزان:
