زمان انتشار :21:55.....نویسنده ی مطلب :سینا (مدیر)
تیم ملی فوتبال کشورمان که با عملکرد شگفت انگیز خود مقابل یاران مسی تحسین دنیای فوتبال را برانگیخت در آخرین دیدار خود در مرحله ی گروهی در شرایطی که برای صعود به مرحله ی بعد تنها به کسب سه امتیاز از این دیدار نیاز داشت مطابق انتظار نتیجه را واگذار کرد.
یوزپلنگان ایرانی که از طرفی به گلزنی لئو مسی و پیروزی آلبی سلسته برابر عقابهای آفریقایی چشم دوخته بودند با وجود دبل لئو و پیروزی بر آرژانتین مقابل نیجریه از صعود به مرحله ی حذفی بازماندند.
با این حساب یوزپلنگان ایرانی با شکست تحقیرآمیز خود مقابل بوسنی همان ایران ماقبل کی روش را تداعی کردند.
همان ایران پیش از مصاف با آلبی سلسته...همان ایران همواره خسته و بی انگیزه...همان ایران همیشگی...
ایرانی ها نشان دادند که حتی وجود نامی همچون کارلوس کی روش بر روی نیمکت مربیگری تیم ملی کوچکترین تغییری در سبک و هدف آنها ایجاد نمیکند و همچنان همان گلی که بودند میمانند
شاید وقت آن رسیده که تمامی کارشناسان و مفسران تاریخ فوتبال بنشینند و عملکرد یوزهای ایرانی را تفسیر کنند که این پارادوکس آشکار یعنی دو نمایش کاملا متفاوت مقابل آرژانتین و بوسنی چگونه بوجود آمد؟
تا کی باید دور هم بنشینیم و اینگونه نتایج را تحسین کنیم و کف بزنیم و با جملات سرتاسر طنز و کلیشه ای عادل فردوسی پور خود را تسکین دهیم که ای دنیا ما مقابل آرژانتین شگفتی ساز شدیم و نمایش قابل قبولی را ارائه کردیم و خط دفاعیمان برترین خط دفاعی جام شد ؟
این آمار ها ما را به کجا رساند؟؟
به هیچ وجه از این ایران تا قبل از دیدار با آرژانتین کوچکترین توقعی برای صعود نداشتیم ولی وقتی نشان دادیم که ما میتوانیم آرژانتین مدعی را هم به زانو درآوریم چرا باید درمقابل بوسنی تنها امیدهای باقی مانده برای صعود را با دستان خودمان به باد دهیم و اینگونه تحقیر شویم که شیرینی عملکرد مقابل آرژانتین هم ناخواسته از یادها برود؟
حقا که ایران واقعی همین ایران شکست خورده ی مقابل بوسنی بود و خواهد ماند...
نظرات شما عزیزان:
ما کی آدم میشیم؟
